De vrijstelling van de vennootschapsbelasting voor zorginstellingen
Volgorde in vrijstellingen voor de vennootschapsbelasting
In de volgorde van artikelen van de Wet op de vennootschapsbelasting 1969 (hierna Wet Vpb) zit een bepaalde systematiek. In de eerste artikelen van de Wet Vpb wordt duidelijk gemaakt op welke rechtspersonen en andere ‘lichamen’ deze wet van toepassing is. Vervolgens zijn in de artikelen 5 tot en met 6b een aantal vrijstellingen opgenomen. Sommige daarvan zijn verder uitgewerkt in het uitvoeringsbesluit van de wet. Daarnaast zijn er ook nog besluiten van de Staatssecretaris van Financiën waarin verdere toelichtingen zijn gegeven met betrekking tot de uitleg van bepaalde vrijstellingen. Voor zorginstellingen is specifiek in artikel 5, lid 1, onderdeel c de zorgvrijstelling opgenomen. Als deze mag worden toegepast, behoeft er helemaal geen vennootschapsbelasting te worden betaald.
De vrijstelling van artikel 5, lid 1, onderdeel c
De zorginstellingen die in aanmerking komen voor de vrijstelling van artikel 5, lid 1, onderdeel c, zijn voor hun exploitatieresultaat volledig vrijgesteld voor de vennootschapsbelasting. De rechtsvorm van de instelling die de zorg biedt, is hiervoor in beginsel niet van belang. Dit wil dus zeggen dat naast stichtingen, verenigingen ook besloten vennootschappen voor deze vrijstelling in aanmerking kunnen komen. Het is echter wel zo dat daarvoor heel duidelijk en strikt aan de eisen voldaan moet worden die bij deze vrijstellingen zijn gesteld. Deze zogenaamde zorgvrijstelling is een subject-gebonden bepaling derhalve moet per lichaam worden beoordeeld of er zowel statutair als feitelijk aan de voorwaarden van de vrijstelling wordt voldaan. Daarvoor wordt niet alleen gekeken naar de ondernemingsactiviteiten maar ook naar de niet-ondernemingsactiviteiten. Als aan de voorwaarden wordt voldaan, dan mag deze zorgvrijstelling worden toegepast. Dat betekent dus dat er geen vennootschapsbelasting betaald behoeft te worden.
Werkzaamhedeneis 90% of meer gekwalificeerde zorg
Om de zorgvrijstelling te mogen toepassen , moet aan de werkzaamhedeneis worden voldaan. Deze eis dwingt ertoe dat het nagenoeg uitsluitend moet gaan om werkzaamheden betreffende ‘het genezen, verplegen of verzorgen van zieken, kraamvrouwen, mensen met een verstandelijke of lichamelijke beperking, wezen of ouderen die niet zelfstandig kunnen wonen’. Hierbij is het uitgangspunt dat het om een vorm van zorg moet gaan waarvan de vergoeding voortvloeit uit het basispakket Zvw of de Wlz of zorg die wordt verleend op basis van de Wpg, de Jeugdwet, of een algemene of maatwerkvoorziening als bedoeld in de WMO. De dienstverlening van veel thuiszorgorganisaties is vaak ruimer dan ‘het genezen, verplegen of verzorgen van zieken, kraamvrouwen, mensen met een verstandelijke of lichamelijke beperking, wezen of ouderen die niet meer zelfstandig kunnen wonen’. Thuiszorgorganisaties voldoen daardoor niet altijd aan deze werkzaamhedeneis. Om hiervoor een richtlijn te geven, kan verwezen worden naar het besluit van de staatssecretaris van Financiën dat in december 2020 nog werd aangepast.
Winstbestemmingseis ‘uitsluitend’
Om de zorgvrijstelling te mogen toepassen, moet ook voldaan worden aan de winstbestemmingseis. Dit betekent dat de eventuele winst die wordt behaald zowel statutair als feitelijk uitsluitend mag worden aangewend ten bate van een lichaam waarop de vrijstelling van artikel 5, lid 1, onderdeel c Wet Vpb van toepassing is of een algemeen maatschappelijk belang. Deze eis is als waarborg bedoeld om daarmee te voorkomen dat vrijgestelde winsten worden aangewend anders dan ten bate van de vrijgestelde zorg- of SW-sfeer of voor een algemeen maatschappelijk belang. Deze harde eis geldt niet alleen voor de jaarwinst maar ook voor een eventuele stakingswinst.
