De vergoeding van honden- en wolvenschade en de fiscale aspecten daarvan
Enkele jaren geleden was Nederland in rep en roer toen een eerste wolf werd gespot. Inmiddels zijn er dit jaar 5 wolvenwelpen op de Veluwe geboren. Daar lopen nu circa 8 wolven rond. Boswachter Ruben Vermeer van Natuurmonumenten werd in september 2019 geciteerd door het Algemeen Dagblad. Die stelde dat er misschien wel 100 wolven zich in Nederland vestigen op termijn. Er zijn allerlei fabels over wolven die ten grondslag liggen aan de suggestie dat wolven massaal (landbouw-) huisdieren aanvallen. Er zijn zelfs politici die daarop hun hetze tegen de wolf baseren. Het is echter altijd beter om van feiten en cijfers uit te gaan. Ook die hebben nota bene een fiscaal kantje.
Uit onderzoekscijfers blijkt dat in Nederland op jaarbasis er circa 150.000 bijtincidenten met honden, vossen en wolven zijn! De meeste bijtincidenten hebben met honden te maken. Daar komt dus geen vos of wolf aan te pas. Wat betreft bijtincidenten bij landbouwhuisdieren zijn veelal honden de daders. Het gaat dan al vele jaren om jaarlijks circa 10.000 stuks landbouwhuisdieren. Die ‘hondenschade’ wordt tussen de dierenhouder en de hondenbezitters geregeld. Aan de hand van extrapolatie is berekend dat jaarlijks circa 1.600 schapen door honden worden aangevallen. Dat was al zo voordat de wolf in Nederland kwam. Ter vergelijking zijn er van wolven dit jaar tot in september 9 incidenten aangegeven bij de organisatie die zich bezighoudt met faunaschade en dat is BIJ12. Er waren dit jaar in totaal 55 schapen wolvenslachtoffer. Aan de hand van onder andere DNA-monsters is dit vastgesteld. Dus 3% van alle doodgebeten schapen kan aan een wolf toegeschreven worden. Volgens het Compendium voor de Leefomgeving waren er in 2018 in Nederland circa 870.000 schapen. Daarvan werd dus een bijna verwaarloosbare 0,06 pro mille door een wolf gedood. Honden zijn dus ruim 32 maal gevaarlijker voor schapen dan wolven! De bestrijding van loslopende honden zet derhalve meer zoden aan de dijk dan bijvoorbeeld wolvenafschot, waarvoor dus ten onrechte wel wordt gepleit.
Bij een vergoeding voor faunaschade of voor ‘hondenschade’ is de fiscale behandeling daarvan afhankelijk van het doel waarvoor het gedode landbouwhuisdier werd gehouden. Indien de gedode dieren voor de fokkerij gehouden werden, mag de schadevergoeding worden afgeboekt op de aanschafprijs van de vervangende dieren tot aan de boekwaarde van de gedode dieren. Indien de doodgebeten dieren boekhoudkundig als voorraad werden aangemerkt, dient de schadevergoeding direct bij het bedrijfsresultaat te worden gevoegd. Uiteraard mogen de uitgaven van destructie, veearts etc. als kosten ten laste van het bedrijfsresultaat worden gebracht.
Gelet op het aantal bijtincidenten en de verwachting dat het aantal wolven in Nederland toeneemt, is er nog een andere, betere oplossing. Op de website van BIJ12 is de brochure ‘Bescherming van vee tegen wolven’ te vinden. Daarin worden rasters aanbevolen, die wolven maar ook honden tegenhouden. Van de investering daarin mag een professionele veehouder de omzetbelasting in aftrek brengen. De afschrijving op die investering leidt tot verlaging van te betalen belasting. Dergelijke rasters zouden als milieu-investering moeten worden aangemerkt waarvoor ook MIA en Vamil geldt. Wellicht kan de Minister van LNV dit met de staatssecretaris van Financiën mogelijk maken. Met zo’n fiscale tegemoetkoming worden dan faunaschade-uitkeringen bespaard en met name door honden veroorzaakt dierenleed voorkomen. Overigens profiteert de wolf daar dan in Nederland ook van!
